درخواست تشکیل شورای هماهنگی از رضا پهلوی

جناب آقای رضا پهلوی, همانگونه که مستحضرید طوفان تغییرات در خاورمیانه وزیدن گرفته است و همچنان در حال برکندن دیکتاتوری هاست. آنچه مسلم است این طوفان از کشور عزیزمان بعد از انتخابات شروع شد و چنانکه میدانید بدلیل نبود رهبری پاسخگو و هماهنگی سازمان یافته  بعد از ماهها پرداخت هزینه و تحمیل صدها شهید و مجروح و زندانی اکنون رکود و نومیدی جنبش دموکراسی طلبی و آزادی خواهی را فراگرفته و تنها دلخوشی مان تماشای سرنگونی و عقب نشینی دیکتاتورهای منطقه شده است بدون اینکه دیکتاور اعظم ما سر سوزنی عقب نشینی کرده باشد. امروز میزان نارضایتی و نفرت از رژیم آخوندی در ایران و منطقه بحدی است که قابل مقایسه با هیچ کشور دیکتاتوری منطقه نیست و تنها تفاوت کشورمان اینست که اسیر ملایان فریبکار و دروغگوست بگونه ای که با هر ترفند و حیله ای از تشکیل یک گروه, تشکل, حزب, سازمان, شورا و هر آنچه که چند نفر بتواند دور هم جمع شود جلوگیری میکند و این مهم اصلا و ابدا در داخل ایران امکان پذیر نیست و گروههایی هم که از درون این حاکمیت در بیرون از ایران هستند بعلت تعلقات فکری و مادی و ... به حاکمیت فعلی در پارادوکسی از دین و دموکراسی سرگردانند. لذا از جنابعالی خواهشمندم با توجه به دانش بالا و موضع گیری های صحیح و مقبولیت داخلی و جهانی شما, اقدام به تشکیل یک شورای هماهنگی بنمایید که نام وزین شما و پهلوی به آن مزین باشد تا تمامی گرایش ها بتوانند با هر تفکری حول محور این شورا گرد آمده و تنها هدف آنهم گذار به دموکراسی و عبور از این نظام باشد. در آخر باید خاطر نشان میشوم که خواستگاه این شورا میتواند شبکه های اجتماعی باشد و آرمان آن هم رفراندوم در فردای آزادی ایران

مجاهد شرف دارد به اصلاح طلبانی مانند مهاجرانی و کدیور

امروز اگر پرونده خیلی از دوستان را در اروپا و آمریکا و کانادا و ... نگاهی بندازیم میبینیم که دوستان دلیل پناهندگی خود را عضویت در سازمان مجاهدین عنوان کرده اند چه بسا این افراد اصلا و ابدا با این سازمان نسبتی ندارند. جوانانی که در دهه 60 فقط بخاطر فرار از کشور و سربازی و در جستجوی آمال خود از مرزهای غربی کشور خارج شدند و در دام رجوی ها افتادند بدون کوچکترین وابستگی ایدئولوژیکی به جبر زمان مسیر سرنوشتشان تغییر یافت. بگذریم که این سازمان در مشی خود تغییر اساسی داده و سالهاست که بصورت مدنی بفعالیت خود ادامه میدهد.
همین دیروز دریک اقدام شنیع پیکر حقوق بشر در ایران شرحه شرحه میشود و انسان هموطن دربندی را عامدانه در زندان میکشند و متعاقب آن و در یک اقدام هماهنگ برای از بین بردن بوی کثیف جنایت, حاکمیت و بازوی اصلاح طلب آن شروع به ارسال لینک های تنفر نسبت به سازمان مجاهدین کرده و درصدد اقنائ افکار عمومی و توجیه این جنایت برمی آیند که اگر این توجیه شود آن(قتل های 67) هم توجیه میشود.
البته این فقط شامل مجاهدین نشده و سلطنت طلب و مشروطه خواه و بهایی و درویش و غیره هم مستثنی نبوده و سهم خود را از این تنور نفرت جمهوری خمینی  دریافت کرده و میکنند. مهم آنست که کسی جز حاکمیت و اصلاح طلب قد علم نکند.
حال تصور کنید که چگونه طائب در قالب یک سوتی! اعلام میکند که وزارت اطلاعات تعدادی را تطمیع میکرده تا در جهت تخریب و تفرقه در بین اصلاح طلب ها عمل کنند. که خود این سوتی باعث میشود که اصلاح طلب ها در قالب یک مدعی ظاهر شده و قیافه حق بجانب بگیرند! همان وزیر اطلاعاتی که سالی یکی دو بار حرف میزند و بخیال خیلی ها سوتی میدهد!  آقای مهاجرانی  در قیاس حوادث ایران و مصر درفشانی کرده و میفرمایند که حوادث ایران کاملا متفاوت بوده و خامنه ای بدلیل پاکیزگی و نداشتن کوچکترین نقطه خاکستری سرنوشت مبارک را نخواهد داشت! کدیور اصرار دارد که "خواست های حداقلی در برابر مقاومت حداکثری" داشته باشیم یعنی مثلا بگوییم آزادی زندانی سیاسی و نه چیز دیگر, شما ببینید این حرف در نفس خود  ظاهرا هم بی خطر و منطقی بنظر میرسد ولی وقتی شما کارشناس سیاسی رژیم را در شبکه الجزیره اینترنشنال میبینید که در سئوال مجری شبکه  که در مورد اعتراضات  اخیر ایران میپرسد میگوید" در ایران مردم بدنبال رای خود بودند و اختلافاتی در شمارش آرا بود ولی مردم هرگز بدنبال سرنگونی نظام نبودند".  یعنی وقتی در سونامی حوادث دیکتاتور برانداز خاورمیانه, درخواست آزادی زندانی سیاسی و شمارش آرا از طرف مردمان آن کشور برای یکی از این دیکتاتورها پیروزی هم محسوب میشود و مقبولیت آنها را میرساند. در کشوری که بیش از سیصد کشته و صدها اعدامی و هزاران زندانی سیاسی در دو سال اخیر نه تنها کوچکترین امتیازی از حاکمیت نگرفته  بلکه ته مانده انسانیت هم در اینجا لگد مال شده است در حالیکه در کشورهای همجوار با یک دهم این تلفات و در ظرف چند روز حاکمان مستبد خود را سرنگون کرده و یا در شرف سرنگون کردن هستند اینجاست که شما نقش مکمل طائب و مهاجرانی و کدیور و سایرین را میبینید که چگونه کشتی شکسته جمهوری اسلامی را به ساحل مغفرت هدایت میکنند حال شما تصور کنید که چگونه مبارزان داخلی و جوانانی که هزینه اصلی را میپردازند در لاک نومیدی فرورفته اند او از خود میپرسند که چرا آنها توانستند و ما نتوانستیم؟!.

من از اصلاح طلب ها متنفرم

حالا که دیدم بازار نفرت داغه و از آنجاییکه جامعه مدنی ما مدتهاست شکل گرفته و دموکراسی و آزادی و احترام به عقاید غوغا میکنه, خواستم این لینکو بفرستم و میزان تحمل و محبوبیت برادران اصلاح طلب را بسنجم. هر چند بنده از هیچکس و هیچ چیزی متنفر نیستم ولی در راستای محبوبیت لینکهای تنفر اقدام به این کار کردم. اگر دوستان مستحضر باشند قدیما برای داغ کردن کمی به لینک ها تف میزدن, گویا این روند به تنفر تبدیل شده است.